Katedra w Sewilli.
Praktyczny przewodnik.
Katedra w Sewilli, nazywana MAGNA HISPALENSIS, jest największą katedrą gotycką na świecie i trzecią świątynią chrześcijańską po tych w Watykanie i Londynie. Dowiedz się, jak zwiedzać katedrę, ile kosztują bilety, czy jest odprawiana msza, jakie skarby znajdują się w środku. Z uwagi na zakres materiału, niniejszy artykuł jest aktualizowany regularnie.
Brama Chrzcielna, Katedra, Sewilla
ostatnia redakcja 24 III 2023
Podstawowe informacje
Oficjalny tytuł: Catedral de Santa María de la Sede de Sevilla
Adres: Avenida de la Constitución, s/n
Współrzędne: 37° 23′ 8.67″ N, 5° 59′ 35.15″ W
Tel.:+34 902 09 96 92
E-mail: visicultural@catedraldesevilla.es
Strona internetowa: https://www.catedraldesevilla.es
Godziny otwarcia katedry:
poniedziałek-sobota: 10.45-18.00
(początek końca wizyty 17.40) ostatnie wejście 17.00
niedziela: 13.30-19.00
(początek końca wizyty 18.40) ostatnie wejście 18.00
Ceny biletów:
taryfa zwykła:
11 EUR (bilet kupiony on-line), 12 EUR (bilet kupiony w kasie)
taryfa specjalna*:
6 EUR (bilet kupiony on-line), 7 EUR (bilet kupiony w kasie)
*seniorzy po 65. roku życia, studenci do 25. roku życia)
Katedra w Sewilli - Tytuł
Pełna nazwa katedry sewilskiej brzmi w oryginale: La Santa, Metropolitana y Patriarcal Iglesia Catedral Santa María de la Sede y de la Asunción de Sevilla, co możemy przetłumaczyć jako: Święty, Metropolitalny (dot. prowincji kościelnej składającej się z kilku diecezji, podległej metropolicie), Patriarchalny (najwyższy stopień autonomii posiadają Kościoły patriarchalne, są one najwyższą rangą jednostką administracyjną w katolickich Kościołach wschodnich. Już od starożytności takie Kościoły powstawały w całym chrześcijańskim świecie, zarówno na Wschodzie, jak i na Zachodzie. Jednak na Zachodzie ta forma grupowania Kościołów nie była za bardzo rozpowszechniona, w konsekwencji także i dziś, wedle legislacji łacińskiej – kan. 438 KPK, patriarcha jest tytułem czysto honorowym, bez żadnej władzy rządzenia), Kościół Katedralny (główny kościół diecezji Kościoła Katolickiego, siedziba Biskupa), Świętej Marii Stołecznej (Patronka świątyni, nazwa dot. figurki Matki Bożej zasiadającej na tronie z Dzieciątkiem Jezus czyli Santa Maria de la Sede, z głównego ołtarza katedry, pochodzącej z Francji, XIII w.) i Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Sewilli.
Opis świątyni
Gotycka pięcionawowa Katedra w Sewilli jest zbudowana na planie prostokąta (126 m długości na 83 m szerokości) z transeptem, posiada odnowioną kopułę (poprzednie zawałiły się w 1511 r. i 1888 r.). W głównej nawie znajduje się Capilla Mayor (Główna kaplica) z Ołtarzem głównym i Coro (chór) rozdzielone transeptem. Za Coro znajduje się typowy dla hiszpańskiej architektury sakralnej Trascoro. W bocznych nawach 39 kaplic. Wysokość naw jest zróżnicowana, najwyższa nawa główna ma 32 m wysokości, w transepcie wysokość dochodzi do 40 m, nawy boczne mają 26 m wysokości.
Budowa katedry
W dalszej części artykułu opowiemy o fascynującej historii budowy sewilskiej katedry i podsumujemy chronologie powstania zabytku.
Dla uporządkowania materiału proponujemy podzielić cały okres istnienia świątynie na dwa oczywiste okresy: muzułmański i chrześcijański. Więcej informacji o historii Sewilli znajdziesz tu: https://sewilla.info/informacje-przaktyczne-sewilla/
Okres muzułmański (przed 1248 r.):
Prace nad pierwotnym meczetem muzułmańskim, na planie którego została wzniesiona obecna katedra, wraz z minaretem, który po wprowadzonych w czasach chrześcijańskich zmianach pełni rolę dzwonnicy, nazywanej dzisiaj La Giralda (od girar – obracać się), rozpoczął muzułmański architekt Ahmed ben Basso (działał w latach 1159-1185), od w roku 1188 pracami kierował Ali de Gomara. Budynek został zbudowany jako Główny Meczet na planie prostokąta, orientowany na osi północ-południe, posiadał 17 naw. Od strony północnej zachował się tzw. Shan (dzisiaj Patio de los Naranjas – Dziedziniec pomarańczowy), czyli dziedziniec meczetu, wraz z ogromną ośmiokątną misą (z czasów wizygockich), umieszczoną pośrodku, która służyła do rytualnych ablucji. Świątynia została wzniesiona na polecenie kalifa Abu Yacub Jusufa z dynastii Almohadów.
Okres chrześcijański (po 1248 r.):
Po rekonkwiście meczet został przeorientowany na osi zachód-wschód i do 1401 roku, z niewielkimi zmianami był używany jako kościół chrześcijański. W 1402 roku kapituła katedralna postanowiła zbudować nową świątynię, do naszych dni doszło słynne zdanie, które podobno zostało wtedy wypowiedziane: «Hagamos una iglesia tan hermosa y tan grandiosa que los que la vieren labrada nos tengan por locos» tłum.: zbudujemy kościół tak piękny i tak wielki, że potomni uznają nas za szaleńców. Powodem dla którego podjęto tę decyzję, był zły stan świątyni Almohadów, szczególnie po trzęsieniach ziemi nawiedzających Sewillę w XIV w. m. in. w roku 1356. Na potrzeby zbudowania ogromnej świątyni gotyckiej resztki meczetu zostały zburzone.
W XVI wieku dobudowano w stylu plateresco (hiszpańska odmiana stylu renesansowego) – Kaplicę królewską (Capilla Real), Zakrystię (Sacristía mayor), Kapitularz (Sala capitular). W 1618 roku rozpoczęto budowę zintegrowanego z katedrą barokowego kościoła Iglesia del Sagrario.
Pracami w czasach chrześcijańskich kierowali odpowiednio: Alonso Martínez (1386-1403), Mistrz Carlín (Carles Galtés lub Charles Galter de Ruan) i Juan Normant, znany jako Juan Normán lub Jean Normant. Alonso Rodríguez – który był Maestro Mayor w latach 1498-1512, Diego de Riaño – Capilla de los Alabastros, la Sacristía de los Cálices (Zakrystia kielichów), Sacristía Mayor (1519-1534), Hernán Ruiz II – Dzwonnica Giraldy i Sala Capitular (1558-1568), Juan Gil de Hontañón – Kopuła bębnowa (1511), Martín de Gainza – Capilla Real i Sacristía Mayor (1543-1551), Juan de Minjares – Sala Capitular (1584-1591).